سربازی حرفه ای چیست – جزئیات طرح ارائه شده در مجلس

3 پاسخ

1. خودشان هم به خوبیه خوب میدانند که افراد بالای سی و چند سال سن دیگه نه با تهدید نه با وعده وعید خدمت سربازی نمی‌روند. فقط بلاتکلیف هستند آنهم هیچ سودی ندارد.تمام کشورهای دنیا نهایتاً بعد ۲۸ یا ۳۰ سال دست از سر غایب و فراری برمیدارند. فقط تو ایرانه که چهارمیلیون جوان عمرشون به فنا می‌ره آنهم واسه خاطره هیچ و پوچ…واسه یه سربازی نرفتن.

   پاسخ

2. حرف حق همین است،،،خداییش بعد بیست سال باید یه عفو رهبری برای همه ی افراد بالای ۳۵ سال سن اعلام کنند تا تکلیف ۸۰ درصد از غایبین و فراریان روشن شود.

   پاسخ

3. نرفتن به سربازی دلایل گوناگونی می تواند داشته باشد: از ترس، ناسازگاری، مشکلات خانوادگی و مالی، تا ناتوانی و آسیب های جسمی، تا مخالفت سیاسی و یا امید به عفو دیگری همانند سال ۱۳۸۲ (که در کمال تعجب پس از گذشت ۲۰ سال همانند آن دیگر رخ نداده و سن غایبان به بالای ۴۵ سال رسیده است). از آنجایی که بوروکراسی نظام وظیفه برای اثبات معافیت بسیار سختگیرانه و بی ارفاق است، بسیاری ترجیح می دهند غایب بمانند، تا اینکه پس از دوندگی بسیار، ریسک رد شدن درخواست معافیت و به دنبال آن تبدیل شدن به فراری را به جان بخرند. هنگامی که آب از سر گذشت و مردی سالها از بسیاری از خدمات شهروندی از تحصیل تا کار رسمی و بیمه محروم شد، دیگر چه یک وجب چه صد وجب. تهدیدهای هر از چندگاه سرداران هم تنها نمک روی زخم وی است، نه بیشتر. بدیهی است که سنت اجباری و تاریخ مصرف گذشته، با حلواحلوا کردن مقدس نمی شود.

   همچنین خود سرداران هم به خوبی می دانند که عدد ۵۰ سال سن برای سربازی، تنها یک پیش بینی برای زمان جنگ است، وگرنه در زمان صلح هیچ کشوری (حتا آمریکای جنگ طلب، اسراییل و روسیه و اوکراین درگیر جنگ) مردان را تا این سن مجبور به سربازی نمی داند. چه، بالای ۳۵ سال نه تن همراهی می کند، نه کسی تحمل زورشنوی و فرمانبری دارد. بیشتر جهان سربازی زوری را کنار گذاشته، آن چند کشور باقیمانده هم پس از ۲۸ یا ۳۰ سالگی، چه رفته چه نرفته، دست از سر مردان بر می دارند. در گذشته در ایران نیز به صورت دوره ای در هر دهه و پیش از بحرانی شدن انباشت سربازی-نرفته ها برای اقتصاد و بافت جمعیتی کشور، به بهانه های گوناگون بخش بزرگی از جاماندگان را معاف و پرونده نیروی انسانی ستادکل را سبک می کردند:

   سالهای ۷۷ تا ۸۰ سربازی را با ۱ تا ۱٫۵ میلیون فروختند. سال ۸۲ هم همه سربازی نرفته های دهه ۴۰ و ۵۰ (متولدان تا ۵۴) را معاف و به گونه پرونده غایبان و فراریان را ریست فکتوری کردند، چون خوب می دانستند و می دانند آدم ۳۰ و چند سال به بالا با تجربه سه دهه زندگی در سختی های این کشور، خودش برای خودش مرد شده، زیر حرف زور چند درجه دار و افسر جوانتر از خودش نمی رود و درنهایت پادگان را به هم می ریزد. پس این آدم دیگر به درد سربازی رفتن نمی خورد.

   هر چه که امروزه مانده، متولدان ۱۳۵۵ به این سو هستند که از سال ۱۳۸۲ [به اصطلاح زمان شاه و رعیتی(!)] “مشمول” شده و پس از گذشت دو دهه تعدادشان به رقم بسیار بزرگ ۴ میلیون نفر رسیده است. شگفت آن که ۲۰ سالی است نیروهای دفاعی ایران اصرار دارند همچنان تا ۵۰ سالگی برای مردان سربازی نرفته خط و نشان بکشند، همزمان بسیاری معافیت ها را برداشته و سن کفالت پدر را از ۵۹ به ۷۰ سال رسانده اند! (با توجه به امید به زندگی مردان ایرانی، به احتمال قوی بسیاری پسران سرپرست پدر، تا زمان مرگ پدرانشان و شاید مرگ خودشان(!) معاف نشده یا نخواهند شد!)

   برنامه فروش غیبت سربازی سال ۹۳ تا ۹۸ به رغم هارت و پورت و منت گذاشتن دست اندرکارانش، با اقبال کمتر از ۵ درصدی جامعه هدف، با شکستی سنگین روبه رو شد، چون از یک سو برخلاف تورم چهار برابری نسبت به سال ۷۷، نرخ فروش سربازی بیش از ۲۰ برابر(!) سال ۷۷ بود که از توان مالی ۹۵ درصد غایبان خارج بود! از سوی دیگر آن طرح تنها برای زیر دیپلم و دیپلمه ها با سن زیر سال ۳۰ طرح خوبی بود، ولی برای دانشگاه رفته ها که سن بالاتری داشتند هزینه گزاف و دست آورد ناچیزی داشت (دارندگان مدرک دانشگاهی+دست کم هشت سال غیبت که سن ۳۰ و چند سال را رد کرده، عملا شانسی برای استخدام در ایران یا خارج ندارند). در کشوری که ۹۰ درصد مردم آن رنگ سفر هوایی داخلی را نمی بینند، طبیعتا ۴ میلیون غایب و فراری دنبال پاسپورت و سفر خارجی نیستند. پس آن کارت معافیت گران و بی خاصیت و مشروط (عدم استخدام دولتی، عضویت در مجلس، شوراها یا نیروهای مسلح) به کارشان نمی آمد. نتیجه آن که شد که کمتر از ۵ درصد از آن استفاده کردند و بسیاری جا ماندند.

   در این میان هر از چندی معافیت های ریزی برای فرزندان جانبازان، آقازاده ها، متاهل ها و … با آب و تاب پیش کشیده می شود، که تنها نمک روی زخم آن چندمیلیون نفر است. طرح های خنده داری مانند سربازی ناپیوسته ۶ و ۸ ساله در بسیج (که به گونه ای ماهیگیری از آب گل آلود برای پرکردن کادر سازمانی بسیج، آمارسازی و پزدادن است) راه به جایی نخواهد برد، چه آدم پا به سن گذاشته نمی تواند هفته ای دو روز کار و زندگی را رها و در فلان پایگاه بسیج برای یکی جوانتر از خودش پا جفت کند، یا بدتر از آن، سرویس تخصصی رایگان بدهد. همه به خوبی می دانند خوب و بد چنین طرح هایی به مود مسوول پایگاه و نیاز یگان بستگی دارد که یک آدم جا افتاده برنامه زندگی اش را روی آنها شرط بندی نخواهد کرد. همچنین طرح های ۶ یا ۸ ساله به درد بالای ۳۰ ساله ها نمی خورد، چون زمانی که کارت پایان خدمت به دست فرد می رسد دیگر سن تحصیل، استخدام یا مهاجرت را رد کرده و باید به فکر بازنشستگی و دو متر جا در گورستان باشد تا خود به خود با فرارسیدن ۵۰ سالگی معاف گردد.

   مشکل اساسی آنجاست که این ۴ میلیون نفر به همراه خانواده هایشان بدون داشتن کار رسمی، بیمه و بازنشستگی یا هرگونه طرح حمایتی، به همراه بیش از ۷ میلیون دختر دهه ۵۰ و ۶۰ که پا به پای آنها به تجرد قطعی رسیده اند، در سالهای آینده همگی وارد دهه ششم زندگی و سن بازنشستگی خواهند شد (چیزی نزدیک به ۱۵ تا ۱۸ میلیون نفر، برابر با ۱۶ تا ۲۰ درصد جمعیت کشور!). آن زمان نظامیان زورگو و گروگانگیر امروز (یا جانشینان فردایشان) باید برای لشکر انبوه پیرمردان سربازی نرفته فاقد درآمد و پیرزنان بی سرپرست به فکر آسایشگاه و بیمارستان و امنیت باشند.

   پس بهتر است ستاد کل از تهدیدهای موردی، معافیت های پراکنده و طرح های آبدوغ خیاری، همچنین کاهش های ۳ ماهه، بخشش جریمه اضافه خدمت، خدمت در شهر خود و دل-خوش-کنک هایی از این دست(!) که تنها بخش کوچکی از مساله را پوشش می دهند دست برداشته، پس از ۲۰ سال دوباره عفو فراگیری به مانند سال ۱۳۸۲ را برای همه افراد بالای ۳۵ سال عملیاتی کنند.

   همچنین با توجه به افزایش سالانه مقاومت مدنی در نسل نو، از دو سال درس آمادگی دفاعی تئوری و عملی در دبیرستان ها به جای دوره آموزشی سربازی پسران (و نیز دختران) حداکثر بهره برداری را نموده، و در اندیشه طرحی روزآمد برای پر کردن سازمان پرسنلی نیروهای مسلح باشند، و پیرو آن، این بخش از قانون اساسی نیز مورد بازبینی جدی قرارگیرد، چه متولدان دهه ۸۰ و ۹۰ (نسل “زد”) به صبوری دهه های پیش نخواهند بود و پیش از پیرشدن در ساختار کهنه سربازگیری یا سالها گروگان یک کارت بی خاصیت ماندن، احتمالا واکنش های دیگری نشان خواهند داد و کشور را به هم خواهند ریخت.

   والسلام علی من اتبع الهدی

   پاسخ